Aparat BOA mini+


Aparat Boa mini + przeznaczony jest do wykonywania pneumatycznego sekwencyjnego masażu
uciskowego kończyn górnych bądź dolnych w fizjoterapii, leczeniu i łagodzeniu przebiegu chorób.
Dzięki temu urządzeniu możliwe jest wykonanie zabiegów takich jak drenaż limfatyczny oraz
sekwencyjny masaż uciskowy części ciała przy użyciu mankietów uciskowych na kończyny dolne lub
górne.
Masaż pneumatyczny pozytywnie wpływa na organizm pacjenta poprzez pobudzenie układu
krwionośnego i limfatycznego, co poprawia dostarczanie tlenu i substancji odżywczych do organów.
Zwiększa szybkość usuwania z organizmu produktów rozpadu, likwidację objawów zastoinowych,
wchłanianie obrzęków. Dzięki takiemu zabiegowi odpływ krwi żylnej zostaje ułatwiony, zmniejsza się
opór krwi w tętnicach, co poprawia pracę serca. Terapia aparatem Boa rozszerza naczynia
krwionośne i limfatyczne, przez co zwiększa się szybkość obiegu krwi.

Wskazania:
 Fizjoterapia po urazach i kontuzjach
 Leczenie i wspomaganie leczenia niewydolności limfatycznej
 Obrzęki kończyn dolnych różnego pochodzenia
 Obrzęki kończyn górnych po mastektomii
 Profilaktyka niewydolności żylnej
 Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej
 Profilaktyka przeciwzakrzepowa w leczeniu szpitalnym
 Odnowa biologiczna i kosmetyka

Przeciwwskazania:
 Ostra zakrzepica w obrębie żył głębokich
 Świeże zakrzepice żylne
 Zaawansowane żylaki kończyn dolnych
 Zaawansowana niewydolność krążenia z masywnymi obrzękami podudzi, niewydolność serca
 Miażdżyca zarostowa kończyn dolnych
 Zaburzenia krążenia tętniczego
 Owrzodzenia skóry
 Zakażenia skóry
 Aktywna choroba nowotworowa (nie jest przeciwwskazaniem bezwzględnym, zawsze
wymaga decyzji lekarza)
 Ostre stany zapalne
 Stany zapalne węzłów chłonnych
 Nietolerowanie zabiegu przez pacjenta

Opracowała: Marta Nowaczyk

Terapia krakowska

 

Terapia krakowska - nazywana neurobiologiczną lub Cieszyńskiej. Jej założenia to przede wszystkim rozwijanie umiejętności lewopółkulowych: lewej półkuli mózgu, która jest odpowiedzialna za rozwój mowy i umiejętności komunikowania się. Twórcy metody namawiają do ograniczenia korzystania z telewizji i tabletów, ponieważ aktywizują one półkulę prawą, co wprowadzać może trudności w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych.
Dzieci uczestniczące w terapii wykonują ćwiczenia z tego zakresu, takie jak naśladowanie sekwencji i dokańczanie ich, szeregowanie elementów, wykluczanie ze zbioru, sortowanie czy kategoryzacja. W ramach tej metody terapeuci uczą też czytania sylabowego. Przygotowują dzieci do nauki pisania.

Metoda krakowska daje dobre efekty w pracy z dziećmi z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, niepełnosprawnością intelektualną, adhd, dysleksją, zaburzeniami mowy i komunikowania się oraz z trudnościami w czytaniu i pisaniu. Jest pomocna również w doskonaleniu percepcji słuchowej dzięki specjalnym płytom z dźwiękami, których dzieci mogą słuchać. Twórcy metody stworzyli też inne specjalistyczne pomoce dydaktyczne do zajęć metodą krakowską, takie jak zestawy klocków, układanek lewopółkulowych, szeregów i sekwencji czy zestaw książeczek do nauki czytania metodą sylabową.

                                                                                                                     Katarzyna Przybyła

Rotor neurologiczny Kinevia Duo

 

Rotor neurologiczny Kinevia Duo służy do ćwiczeń biernych i czynnych kończyn górnych i dolnych.
Trening bierny to ćwiczenia, w których ruchy w stawach pacjenta wykonuje urządzenie. Jedynym zadaniem pacjenta jest rozluźnienie mięśni. Ruch prowadzony jest w kończynach dolnych lub górnych. Pacjent może siedzieć na krześle, wózku lub leżeć na materacu. Trening bierny ma zastosowanie przy braku dowolnej czynności mięśniowej różnego pochodzenia.
Celem tych ćwiczeń jest utrzymanie istniejącego zakresu ruchu w stawie, niedopuszczenie do utraty elastyczności struktur okołostawowych i tworzenia się zrostów oraz zapobieganie przykurczom mięśni. Trening na rotorze wspomaga działanie mechanizmu pompy mięśniowej. Pracujące mięśnie wywierają nacisk na układ żylny zlokalizowany w ich obrębie, tym samym pobudzając krążenie i usprawniając odpływ krwi żylnej z obwodu.
Trening na rotorze usprawnia przepływ krwi i limfy, sprzyja zachowaniu pamięci ruchowej i czucia głębokiego oraz ma wpływ zapobiegawczy na powstawanie odleżyn. Opóźnia postęp zmian degeneracyjnych wynikających z bezczynności.
Trening aktywny na rotorze można porównać z jazdą na rowerze stacjonarnym. Pacjent sam wprowadza w ruch swoje kończyny. Ten typ treningu to bezpieczna forma aktywności – zerowe obciążanie stawów.
Aktywna praca na rotorze pozwala na płynny ruch podczas ćwiczeń bez ryzyka niekontrolowanych obciążeń. Funkcje rotora umożliwiają dostosowanie obciążenia do potrzeb użytkownika. Podczas treningu nie występują wstrząsy, co nie obciąża dodatkowo stawów. Rotor stoi stabilnie podczas pedałowania oraz przerw, co daje komfort bezpieczeństwa.


Główne efekty stosowania treningu na rotorze Kinevia Duo to:
Aktywacja mięśni, stabilizacja stawów:
– Utrzymanie i budowanie mięśni;
– Mobilizacja siły mięśni szczątkowych;
– Regulacja tonusów mięśniowych i pozbycie się spazmów;
– Zachęcanie do ruchu i prewencja sztywności stawów;
– Prawa i lewa strona ciała indywidualnie ulepszana przez symetryczny trening.
Promocja zdrowia:
– Poprawa cyrkulacji krwi;
– Stymulacja trawienia w naturalny sposób;
– Stymulacja metabolizmu;
– Dystrybucja retencji wody;
– Pobudzenie systemu krążenia.
Zwiększenie radości z życia:
– Polepszenie odporności i ogólnej sprawności;
– Polepszenie samopoczucia.

Terapia z wykorzystaniem rotora Kinevia Duo jest idealna dla pacjentów cierpiących na:
-paraplegie,
-tetraplegie,
- traumatologiczne urazy mózgu,
- uszkodzenia mięśni,
- problemy ortopedyczne.


                                                                                                      Izabela Matczak

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Metoda Warnkego

 

Metoda Warnkego stosowana jest przez terapeutów na całym świecie. Jej unikatowość wynika z zaangażowania pacjenta w trening – ćwiczący nie tylko słucha, ale także reaguje na występujące bodźce. Dzieci objęte ryzykiem występowania takich deficytów są niezdolne do zapamiętania wzorców dźwiękowych słów, które słyszały we wczesnym okresie swojego życia. Ponieważ nie wiedzą, jakie jest właściwe „brzmienie” słowa, nie wiedzą też, z jakich głosek i liter powinno się ono składać. Wiele czyta za pomocą innych strategii, np. próbują czytać słowa całościowo po konturze bez rozpoznawania ich struktury. Czytając w ten sposób dziecko nie uczy się czytać metodą analityczno-syntetyczną, nie odczytuje więc każdej kolejnej napisanej litery. Nie tworzy zatem wewnętrznych obrazów słów.

Fred Warnke udowodnił, że jedną z najważniejszych przyczyn trudności w rozwoju mowy oraz trudności w nauce czytania i pisania, są zaburzenia przetwarzania słuchowego. Uważał również, że umiejętności te można rozwijać stosując odpowiedni trening.

Metoda Warnkego polecana jest dla osób, które:

- mają trudności w różnicowaniu głosek o podobnym brzmieniu, różniących się np. jedną cechą dystynktywną,

- wykazują zaburzenia analizy i syntezy słuchowej i wzrokowej wyrazów,

- nie lubią czytać, a przy pierwszych próbach czytania przekręcają wyrazy, pomijają, dopowiadają, zgadują, nie czytają ze zrozumieniem,

- piszą niestarannie, popełniają błędy przy przepisywaniu, mylą litery, opuszczają, dodają, przestawiają, wykazują trudności z utrzymaniem pisma w liniaturze zeszytu, piszą z błędami, chociaż znają zasady ortograficzne,

-  mają problemy z zapamiętywaniem (także zapamiętywaniem sekwencyjnym): tabliczką mnożenia, nauką wierszy, ciągów słownych itp., mają problemy z koncentracją uwagi, cechuje je bardzo wolne tempo pracy.[i]

                                                                                                                           Opracowała Magdalena Burek

 

[i] https://metodawarnkego.pl/metoda-warnkego/opis-i-przeznaczenie-metody/

 

Metoda NDT Bobath

 

Metoda NDT-Bobath została stworzona w latach 40 XXw. przez Bertę i Karla Bobath. Od tego czasu jest stosowana na całym świecie, zarówno dla dzieci jak i dorosłych.

W Polsce Metoda NDT-Bobath stosowana jest z powodzeniem dla wcześniaków, niemowląt i dzieci starszych z zespołami neurologicznymi, ortopedycznymi, genetycznymi oraz prezentującymi opóźnienia w rozwoju.

 

Twórcy metody:

Berta Ottilie Bobath – fizjoterapeutka i Karel Bobath – lekarz są autorami koncepcji nazwanej ich nazwiskiem, będącej obecnie podstawą terapii metodą NDT Bobath. Bobathowie tworzyli metodę rehabilitacji dzieci oraz dorosłych z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego. Panuje pogląd , że w tamtych czasach w rehabilitacji neurologicznej, w tym poudarowej, korzystano z dorobku ortopedii i rehabilitacji ortopedycznej, w znacznej części opierając się na ich technikach
i zaopatrzeniu ortopedycznym. Berta Bobath wpadła na pomysł rehabilitacji skoncentrowanej na angażowaniu przez pacjenta strony porażonej. Skuteczność terapii skłoniła Karla do włączenia się
 w poszukiwania neurofizjologicznych przyczyn skuteczności terapii. Pierwszy artykuł naukowy na ten temat ukazał się w 1948 roku w British Journal od Physical Medicine. Koncepcja NDT Bobath została naukowo udowodniona jako skuteczna terapia wszystkich pacjentów z deficytami neurologicznymi bez względu na rodzaj i stopień deficytów oraz wiek pacjentów. Pierwszy kurs w Polsce odbył się
w 1988r. Poprowadziły go Mary Quinton – fizjoterapeutka wraz z lekarką Elsbeth Koeng (Szwajcaria), które opracowały Metodę NDT-Bobath dla niemowląt.

 

Koncepcja Metody NDT-Bobath:

Usprawnianie według Metody NDT-Bobath ma pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możliwości na tyle, na ile pozwala istniejące uszkodzenie Ośrodkowego Układu Nerwowego (OUN).

Cele terapii metodą NDT Bobtah:

  • Zdiagnozowanie przyczyny rozpoznanych problemów na płaszczyźnie struktury (budowy poszczególnych elementów ciała).
  • Zdiagnozowanie problemów pacjenta na płaszczyźnie aktywności – braki w funkcjonowaniu, czynności nieosiągalne, utrudnione lub wykonywane patologicznie przez pacjenta.
  • Określenie umiejętności i funkcji, które pacjent wykonuje bezbłędnie, jako bazy dla dalszej terapii.
  • Określenie celów terapii: cząstkowych i końcowych.
  • Praca (wspólnie z pacjentem) nad usunięciem (lub maksymalnym dostępnym zniesieniem) przyczyn deficytów.
  • Wspomaganie osiągania samodzielności przez pacjenta poprzez wdrażanie ruchu fizjologicznego.
  • Unikanie patologicznych wzorców ruchowych, kładzenie nacisku na jakość i zgodność z fizjologią nowych ruchów.

 Terapia metodą NDT-Bobath stanowi uporządkowany zindywidualizowany proces badania i leczenia, realizujący czynności funkcjonalne najlepiej z aktywnym udziałem pacjenta. Terapeuta wykorzystuje następujące sposoby manualnego wpływania na pacjenta:

  • kluczowe punkty kontroli: miednica, stawy barkowe, biodrowe, głowa,
  • ułatwianie, wspomaganie (facylitacja): wsparcie aktywności mięśniowej do rozpoczęcia lub zmiany pozycji, wyrównania i ruchu zbliżonego do fizjologicznego,
  • hamowanie (inhibicja) : hamowanie, utrzymanie lub kontrola ruchu lub postawy, o ile pacjent sam nie jest w stanie ich właściwie utrzymać/wykonać,
  • rozciąganie przykurczonych struktur: stosowanie technik zwiększających zakresy ruchu,
  • właściwa kolejność użycia: wyrównanie segmentów ciała, aktywacja mięśni, wspomaganie przenoszenia ciężaru ciała.

 

Zasady metody NDT Bobath:

  • Czas rozpoczęcia terapii (terapia powinna być rozpoczęta najszybciej jak to możliwe),
  • Zasady terapii 24 godzin ( terapia jest prowadzona przez 24 godziny 7 dni w tygodniu. Terapia nie stanowi pracy tylko terapeuty ale również wszystko to, co wokół pacjenta wykonują opiekunowie i pozostały zespół. Oznacza to że ważne jest również m.in. jak pacjent ma ułożone kończyny podczas odpoczynku, jak spożywa posiłki, jak przebiega toaleta, jak siedzi przy ławce szkolnej).
  • Dopasowanie stopnia pomocy (wielkość wsparcia dopasowana do możliwości i ograniczeń pacjenta).
  • Terapia bez bólu .
  • Regulacja napięcia mięśniowego (w zależności od zdiagnozowanego rodzaju napięcia mięśniowego wdraża się specyficzny rodzaj terapii normalizujący napięcie mięśniowe).
  • Terapia uwzględniająca porażoną stronę.
  • Praca nad równowagą.
  • Zgoda na kompromis, gdy problemy funkcjonalne uporczywie utrzymują się: dzięki zastosowaniu zaopatrzenia ortopedycznego, innych środków pomocniczych, a w ostateczności patologicznych wzorców ruchowych.

 

 

Opracowane na podstawie:

„Metoda neurorehabiitacji NDT – Bobath w neurorehabilitacji osób dorosłych” Emilia Mikołajewska

„Metoda Bobath w rehabilitacji dorosłych i dzieci” Emilia Mikołajewska, Dariusz Mikołajewski

Strona internetowa : Polskie Stowarzyszenie NDT Bobath

http://www.ndt-bobath.pl/?page_id=65

 

Izabela Matczak

 

Indywidualna Stymulacja Słuchu Johansena

W Ośrodku prowadzone są zajęcia wykorzystujące nową formę terapii jaką jest Metoda Indywidualnej Stymulacji Słuchu Johansena(IAS). Metoda ta zyskuje coraz większą popularność jako jedna z form oddziaływań terapeutycznych. Obecnie stosowana jest już w 16 krajach na całym świecie. Jej autorem jest duński nauczyciel i psycholog Kjeld Johansen.
Terapia polega(w dużym uproszczeniu)na stymulowaniu procesu przetwarzania słuchowego poprzez muzykę. Przetwarzanie słuchowe odgrywa ogromną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu dziecka w otaczającym świecie. Ponieważ od tego jak słyszymy zależy min. to jak mówimy, jak piszemy i szereg innych umiejętności. Terapia słuchowa poprawia nie tylko przetwarzanie słuchowe, ale również: zdolność utrzymywania uwagi i koncentracji na wypowiedziach ustnych, czytanie, rozumienie mowy, artykulację, komunikację, samoocenę, utrzymanie równowagi, koordynację ruchów oraz motorykę. Wpływa również na postawę ciała, ponieważ harmonizuje napięcia mięśniowe.
Zalecana jest przy problemach osób:

  • z opóźnionym rozwojem mowy;
  • z dysleksją;
  • z ADHD i zaburzeniami koncentracji uwagi;
  •  z autyzmem;
  • z autyzmem;
  • z porażeniem mózgowym;
  • z porażeniem mózgowym;z zaburzeniami percepcji słuchowej.
  • które wykazują nadwrażliwość na dźwięki;
  • z zaburzeniami uwagi słuchowej;
  • z porażeniem mózgowym;
  • które wykazują nadwrażliwość na dźwięki;
  • z zaburzeniami uwagi słuchowej;

z zaburzeniami percepcji słuchowej.

 

Niewątpliwą zaletą stymulacji Johansena jest fakt, iż w jej trakcie nie ma koniecznościrezygnowania z innych form terapii, jakimi objęte jest dziecko w tym samym czasie. Ponadto metoda jest całkowicie bezpieczna, nieinwazyjna, nie wywołuje żadnych skutków ubocznych. W praktyce polega ona na słuchaniu przez 5 dni w tygodniu po 10 min, wybranego, przystosowanego dla danego dziecka fragmentu muzyki pod opieką terapeuty. Muzyka podawana jest przez słuchawki. Cały program terapii trwa 6-18 m-cy. Dzieci najczęściej potrzebują 9-10 m-cy. Doboru muzyki dokonują wykwalifikowani specjaliści pracujący w Warszawie na podstawie informacji o dziecku przesłanych przez osoby uprawnione do pracy tą metodą w naszym Ośrodku. Obecnie na terenie Ośrodka mamy dwóch terapeutów Johansena z odpowiednimi uprawnieniami potwierdzonymi certyfikatem JIAS.

                                                                                                  Opracowała Ewa Malinowska
Szerzej o metodzie na stronie: www.johansen-ias.pl