W Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym prowadzona jest Terapia skoncentrowana na Rozwiązaniach. TSR jest realizowana podczas zajęć Stymulacji Rozwoju Poznawczego oraz zawsze, kiedy jest to korzystne dla dzieci i młodzieży naszego ośrodka.

 Terapia TSR jest terapią krótkoterminową, skoncentrowaną na osiągnięciu celu klienta.

Umożliwia w stosunkowo krótkim czasie dokonywanie zmian w życiu klienta.

Filozofia centralna TSR:

  • Jeśli coś się NIE ZEPSUŁO - NIE NAPRAWIAJ tego
  • Jeśli coś DZIAŁA - rób tego więcej
  • Jeśli coś nie działa, nie rób tego więcej. RÓB COŚ INNEGO

 Wychodzimy z założenia, że koncentracja na pozytywach, rozwiązaniach, teraźniejszości i przyszłości, kierunek terapii wyznacza nie problem, a potrzeby. Nie trzeba znać szczegółów dotyczących problemu, aby znaleźć rozwiązanie. Nigdy nie jest zawsze, zawsze są momenty gdy najgorsza rzeczywistość wygląda trochę lepiej - wyjątki od problemu sugerują stosowne rozwiązania. Małe zmiany wywołują duże zmiany. Klienci są pełni zasobów potrzebnych do znalezienia rozwiązania. Klient jest ekspertem od swojego życia, czasami potrzebuje jednak wsparcia. Klienci znają stosowne rozwiązania, oni określają cele terapii. Opór nie jest użyteczną koncepcją w pracy - współpraca jest nieuchronna. Istnieje wiele sposobów spojrzenia na daną sytuację, żaden nie jest bardziej właściwy niż inne.

Dominika Czajkowska-Ziobrowska, Wiesława Lipiec

 

 

 

W Specjalnym Ośrodku Szkolno - Wychowawczym im. Janusza Korczaka w Mosinie realizowana jest terapia neurologopedyczna osób z zaburzeniami mowy i komunikacji o podłożu neurologicznym. Neurologopedzi w naszym ośrodku prowadzą diagnozę oraz terapię dzieci i młodzieży z uszkodzeniami i dysfunkcjami układu nerwowego, w wyniku czego zmagają się one z zaburzeniami mowy oraz komunikacji w różnym stopniu i zakresie.
Terapia neurologopedyczna polega na stymulacji  zautomatyzowanej mowy i procesu powtarzania słuchowego. Bardzo ważne w jej procesie jest usprawnianiu motoryki narządów mowy.  Konieczne jest rozbudowanie zasobu słownictwa czynnego i biernego, dialogu oraz mowy opowieściowej. Zajmuje się stymulacją procesów poznawczych w zakresie percepcji słuchowej, wzrokowej, czuciowej, jak również uwagi i koncentracji, pamięci, myślenia, orientacji przestrzennej. W przypadku niektórych uczniów naszej szkoły ważnym elementem terapii jest wypracowanie alternatywnych zachowań komunikacyjnych. Niezwykle pomocna jest komunikacja alternatywna i wspomagająca. Decyzję o jej wprowadzeniu podejmuje zespół specjalistów. W każdym przypadku jest to indywidualnie podejmowana decyzja w zależności od specyfiki schorzenia i możliwości ucznia. W zależności od stopnia niepełnosprawności i dysfunkcji wprowadzane są odpowiednie metody i pomoce dydaktyczne w tym multimedialne. Ważnym aspektem terapii jest współpraca pomiędzy specjalistami oraz domem ucznia, praca nad jego motywacją, uzyskanie świadomego działania dziecka i młodzieży na rzecz poprawy  mowy i komunikacji.

Dominika Czajkowska-Ziobrowska, Marzena Szczerbal

 

  

 

Sport-Thime Deska Rezonasowa

Płyta wibracyjna została zaprojektowana z myślą o percepcji sensorycznej, aby wzmocnić doznania poprzez transmisję dźwięku. Oscylator elektrodynamiczny przekazuje fale dźwiękowe do ciała. Na desce można siedzieć, stać lub leżeć. Pozwala poczuć dźwięk osobą niesłyszącym oraz słabo słyszącym. Poprzez zmianę fali dźwiękowej w wibracje ciało zostaje wprawione w ruch. Zajęcia na desce pozwalają nie tylko poczuć dźwięk lecz również wzmocnić napięcie mięśni posturalnych, poprawić równowagę bądź wydłużyć czas przyjmowanej pozycji.
Wskazania:
 Zaburzenia równowagi
 Niedosłuch lub głuchota
 Zaburzone napięcie mięsni
 Osłabione mięśnie posturalne
 Zaburzenia w strefie prioprioreceprcji
Przeciwwskazania:
 padaczka,
 nowotwór (do 5 lat od jego wyleczenia),
 choroby serca,
 spondydoza bez niestabilności,
 choroba wieńcowa,
 choroba Parkinsona,
 kamica nerkowa lub żółciowa,
 choroby zapalne,
 choroby zakaźne,
 przepuklina.

Opracował : Marek Ćwikła

 

Platforma Galileo jest to nowoczesny sprzęt rehabilitacyjny, który podobnie jak rezonans stochastyczny, wykorzystuje wibrację, wspomagając rehabilitacje ruchową. Trening wibracyjny opiera się na stymulacji nerwowo-mięśniowej organizmu wywołanej drganiami mechanicznymi. Wibracje wywołują naturalne skurcze we wszystkich zaangażowanych partiach mięśni. Im większa jest częstotliwość i amplituda wibracji tym większą mięśnie wykonują pracę. Zasady Galileo oparte są na naturalnym ruchu ludzkiego chodu. Zmieniający strony ruch Galileo, przypominający ruch huśtawki o zmiennej amplitudzie i częstotliwości, pobudza sekwencję ruchów przypominającą ludzki chód. Szybki ruch platformy treningowej powoduje wychylanie miednicy – podobne jak podczas chodzenia, ale znacznie częstsze.
Organizm reaguje kompensacją: rytmicznymi skurczami mięśni, naprzemiennie po lewej i prawej stronie ciała. Od częstotliwości ok. 12 Hz, takie skurcze nie są świadome – stanowią odruch. Odruch rozciągania aktywuje mięśnie nóg, brzucha i pleców, aż do górnej części korpusu. Liczba skurczów na sekundę wynikających z odruchu rozciągania określana jest przez regulowaną częstotliwość treningu. Amplituda i częstotliwość wibracji generowanych przez Galileo może być regulowana w sposób ciągły, niezależnie od masy ciała. W przeciwieństwie do innych platform treningowych, poruszających się w płaszczyźnie pionowej (w górę i w dół), odchylenia podczas treningu Galileo symulują fizjologiczny ludzki chód. Jedynie zmieniający strony ruch podczas treningu Galileo stymuluje kręgosłup poprzez ieznaczne boczne przechyły miednicy. Na platformach treningowych poruszających się w płaszczyźnie pionowej, kręgosłup podlega nieustannej kompresji. Fizjologiczna stymulacja kręgosłupa poprzez zmianę stron podczas działania Galileo umożliwia skupienie się na mięśniach pleców i brzucha. Na platformach treningowych poruszających się w płaszczyźnie wertykalnej jest to możliwe jedynie w bardzo ograniczonym zakresie. Człowiek stara się utrzymywać głowę w stabilnej, wyprostowanej pozycji, ponieważ zmysł równowagi i wzroku funkcjonują optymalnie w stanie spoczynku. Dzięki budowie urządzenia, podczas Treningu Galileo nie są przenoszone do głowy intensywne wibracje, ponieważ platforma treningowa symuluje jedynie ludzki chód. Organizm jest zatem w stanie utrzymać stabilną pozycję klatki piersiowej i głowy.

Trening Galileo zapewnia:
- Wzrost siły mięśniowej
- Hipertrofię mięśni po unieruchomieniu
- Zapobieganie osteoporozie
- Trening dna miednicy i zapobieganie wysiłkowemu nietrzymaniu moczu
- Trening rozgrzewkowy
- Poprawę funkcji mięśni
- Poprawę elastyczności i zakresu ruchu
- Rozluźnianie napiętych mięśni, zapobieganie bólom pleców

- Szybszą regenerację po treningach i zawodach
- Uruchamianie
- Trening równowagi i koordynacji

System Galileo dostępny w różnych konfiguracjach. Dzięki łatwości obsługi może być wykorzystywany w domu oraz w ośrodkach rehabilitacyjnych, klubach fitness, domach opieki itp. Platforma Galileo zapewnia ruch oscylacyjny i gwarantuje duży zakres amplitudy drgań, co pozwala na indywidualne dopasowanie intensywności do potrzeb pacjenta.

Do obszarów zastosowania należą:
- Choroby nerwowo-mięśniowe
- Choroby neurologiczne
- Zespoły genetyczne
- Wady postawy
- Urazy sportowe
- Bóle kręgosłupa
- Urologia (wysiłkowe nietrzymanie moczu)

Przeciwskazania:
- Implanty (np. sztuczne stawy ) w trenowanych częściach ciała
- Ostre zapalenie ścięgien
- Ostra przepuklina
- Świeże złamanie trenowanych części ciała
- Świeże rany i blizny pooperacyjne
- reumatoidalne zapalenie stawów
- padaczka, ze względu na wtórne ryzyko urazu

Opracowała: Mirosława Pierzchlewicz

 

Osteopatia w pediatrii to dziedzina, która pozwola spojrzeć na organizm pacjenta jako integralną całość. Terapia osteopatyczna dotyczy leczenia układu oddechowego, mięśniowo-szkieletowego, żołądkowo-jelitowego i ośrodkowego nerwowego niemowlęcia i dziecka. Tego rodzaju terapię można zastosować w przypadku takich problemów oraz dolegliwości jak:
 kolka,
 kręcz szyi,
 plagiocefalia (skośnogłowie),
 odkształcenia główki,
 zapalenie ucha środkowego,
 refluks żołądkowy,
 nadmiernie płaczące dziecko,
 kłopoty z karmieniem.
Praca osteopatyczna z małymi dziećmi opiera się na zastosowaniu bardzo delikatnych technik. Techniki wykorzystywane w osteopatii dziecięcej i pracy z niemowlętami to głównie techniki powięziowe, funkcjonalne – tzw. techniki odwijania. Jest to dynamiczny rodzaj terapii, podczas której terapeuta palpacyjnie wyczuwa napięcia ciała dziecka i podąża za nimi stopniowo dążąc do uzyskania pozycji największego komfortu. To rodzaj terapii, w której tak naprawdę to mały pacjent kieruje przebiegiem zabiegu, a terapeuta jest pewnego rodzaju pomocnikiem, który ma ułatwić maluchowi uwolnienie napięć z jego organizmu.
Najczęstszymi punktami opracowywanymi podczas terapii osteopatycznej są: podstawa czaszki, otwór szyjny, przepona oraz zastawki jelitowe, a także mięsień mostkowo – obojczykowo – sutkowy oraz mięśnie nad i podgnykowe.
W problemach z rozwojem ruchowym dziecka, osteopatia może być stosowanie jako metoda wspomagająca terapię fizjoterapeutyczną (np. metodami NDT-Bobath, Vojty). Połączenie sił osteopaty, fizjoterapeuty i rodzica może zdziałać cuda w rozwoju maluszka.

Opracowano na podstawie:
https://akademiaosteopatii.pl/pl/osteopatia-w-pediatrii
https://www.rehaintegro.pl/kursy/terapia-osteopatyczna-w-pediatrii/

Izabela Matczak

Neurorozwojowa metoda przeznaczona dla niemowląt i małych dzieci do diagnostyki i terapii
pacjentów. Pozwala na ocenę funkcjonalną dziecka. Służy do terapii niemowlaków z:
 zaburzonym napięciem mięśniowym (hipotonia lub hipertonia),
 uszkodzeniami Ośrodkowego Układu Nerwowego,
 asymetrią ciała,
 kręczem szyi,
 uszkodzeniami splotu barkowego,
 zespołami genetycznymi,
 zaburzeniami pracy zmysłów,
 stanami związanymi z różnymi jednostkami chorobowymi spotykanymi w ortopedii, neurologii oraz kardiologii.


Jest to terapia indywidualnie dobrana do potrzeb dziecka, połączona z aktywną zabawą tak, aby stymulować jego rozwój i eliminować nieprawidłowości. Każdy ruch jest odpowiednio przygotowywany i połączony z przemieszczaniem ciężaru ciała i środka ciężkości. Rodzaj, tempo i rytm ćwiczeń dobiera się indywidualnie. Podczas ćwiczeń dziecko ma zapewnione pełne poczucie bezpieczeństwa, co warunkuje osiągnięcie współpracy i akceptacji z prowadzącym ćwiczenia. Rodzic otrzymuje od terapeuty wskazówki, jak może wspierać rozwój dziecka w warunkach domowych (prawidłowe karmienie, noszenie, czynności pielęgnacyjne, rozwijająca zabawa).
Opracowano na podstawie:
https://babyterapia.pl/

Izabela Matczak

Aparat BOA mini+


Aparat Boa mini + przeznaczony jest do wykonywania pneumatycznego sekwencyjnego masażu
uciskowego kończyn górnych bądź dolnych w fizjoterapii, leczeniu i łagodzeniu przebiegu chorób.
Dzięki temu urządzeniu możliwe jest wykonanie zabiegów takich jak drenaż limfatyczny oraz
sekwencyjny masaż uciskowy części ciała przy użyciu mankietów uciskowych na kończyny dolne lub
górne.
Masaż pneumatyczny pozytywnie wpływa na organizm pacjenta poprzez pobudzenie układu
krwionośnego i limfatycznego, co poprawia dostarczanie tlenu i substancji odżywczych do organów.
Zwiększa szybkość usuwania z organizmu produktów rozpadu, likwidację objawów zastoinowych,
wchłanianie obrzęków. Dzięki takiemu zabiegowi odpływ krwi żylnej zostaje ułatwiony, zmniejsza się
opór krwi w tętnicach, co poprawia pracę serca. Terapia aparatem Boa rozszerza naczynia
krwionośne i limfatyczne, przez co zwiększa się szybkość obiegu krwi.

Wskazania:
 Fizjoterapia po urazach i kontuzjach
 Leczenie i wspomaganie leczenia niewydolności limfatycznej
 Obrzęki kończyn dolnych różnego pochodzenia
 Obrzęki kończyn górnych po mastektomii
 Profilaktyka niewydolności żylnej
 Zapobieganie żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej
 Profilaktyka przeciwzakrzepowa w leczeniu szpitalnym
 Odnowa biologiczna i kosmetyka

Przeciwwskazania:
 Ostra zakrzepica w obrębie żył głębokich
 Świeże zakrzepice żylne
 Zaawansowane żylaki kończyn dolnych
 Zaawansowana niewydolność krążenia z masywnymi obrzękami podudzi, niewydolność serca
 Miażdżyca zarostowa kończyn dolnych
 Zaburzenia krążenia tętniczego
 Owrzodzenia skóry
 Zakażenia skóry
 Aktywna choroba nowotworowa (nie jest przeciwwskazaniem bezwzględnym, zawsze
wymaga decyzji lekarza)
 Ostre stany zapalne
 Stany zapalne węzłów chłonnych
 Nietolerowanie zabiegu przez pacjenta

Opracowała: Marta Nowaczyk

Metoda Warnkego

 

Metoda Warnkego stosowana jest przez terapeutów na całym świecie. Jej unikatowość wynika z zaangażowania pacjenta w trening – ćwiczący nie tylko słucha, ale także reaguje na występujące bodźce. Dzieci objęte ryzykiem występowania takich deficytów są niezdolne do zapamiętania wzorców dźwiękowych słów, które słyszały we wczesnym okresie swojego życia. Ponieważ nie wiedzą, jakie jest właściwe „brzmienie” słowa, nie wiedzą też, z jakich głosek i liter powinno się ono składać. Wiele czyta za pomocą innych strategii, np. próbują czytać słowa całościowo po konturze bez rozpoznawania ich struktury. Czytając w ten sposób dziecko nie uczy się czytać metodą analityczno-syntetyczną, nie odczytuje więc każdej kolejnej napisanej litery. Nie tworzy zatem wewnętrznych obrazów słów.

Fred Warnke udowodnił, że jedną z najważniejszych przyczyn trudności w rozwoju mowy oraz trudności w nauce czytania i pisania, są zaburzenia przetwarzania słuchowego. Uważał również, że umiejętności te można rozwijać stosując odpowiedni trening.

Metoda Warnkego polecana jest dla osób, które:

- mają trudności w różnicowaniu głosek o podobnym brzmieniu, różniących się np. jedną cechą dystynktywną,

- wykazują zaburzenia analizy i syntezy słuchowej i wzrokowej wyrazów,

- nie lubią czytać, a przy pierwszych próbach czytania przekręcają wyrazy, pomijają, dopowiadają, zgadują, nie czytają ze zrozumieniem,

- piszą niestarannie, popełniają błędy przy przepisywaniu, mylą litery, opuszczają, dodają, przestawiają, wykazują trudności z utrzymaniem pisma w liniaturze zeszytu, piszą z błędami, chociaż znają zasady ortograficzne,

-  mają problemy z zapamiętywaniem (także zapamiętywaniem sekwencyjnym): tabliczką mnożenia, nauką wierszy, ciągów słownych itp., mają problemy z koncentracją uwagi, cechuje je bardzo wolne tempo pracy.[i]

                                                                                                                           Opracowała Magdalena Burek

 

[i] https://metodawarnkego.pl/metoda-warnkego/opis-i-przeznaczenie-metody/

 

Terapia krakowska

 

Terapia krakowska - nazywana neurobiologiczną lub Cieszyńskiej. Jej założenia to przede wszystkim rozwijanie umiejętności lewopółkulowych: lewej półkuli mózgu, która jest odpowiedzialna za rozwój mowy i umiejętności komunikowania się. Twórcy metody namawiają do ograniczenia korzystania z telewizji i tabletów, ponieważ aktywizują one półkulę prawą, co wprowadzać może trudności w rozwijaniu umiejętności komunikacyjnych.
Dzieci uczestniczące w terapii wykonują ćwiczenia z tego zakresu, takie jak naśladowanie sekwencji i dokańczanie ich, szeregowanie elementów, wykluczanie ze zbioru, sortowanie czy kategoryzacja. W ramach tej metody terapeuci uczą też czytania sylabowego. Przygotowują dzieci do nauki pisania.

Metoda krakowska daje dobre efekty w pracy z dziećmi z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, niepełnosprawnością intelektualną, adhd, dysleksją, zaburzeniami mowy i komunikowania się oraz z trudnościami w czytaniu i pisaniu. Jest pomocna również w doskonaleniu percepcji słuchowej dzięki specjalnym płytom z dźwiękami, których dzieci mogą słuchać. Twórcy metody stworzyli też inne specjalistyczne pomoce dydaktyczne do zajęć metodą krakowską, takie jak zestawy klocków, układanek lewopółkulowych, szeregów i sekwencji czy zestaw książeczek do nauki czytania metodą sylabową.

                                                                                                                     Katarzyna Przybyła

Metoda NDT Bobath

 

Metoda NDT-Bobath została stworzona w latach 40 XXw. przez Bertę i Karla Bobath. Od tego czasu jest stosowana na całym świecie, zarówno dla dzieci jak i dorosłych.

W Polsce Metoda NDT-Bobath stosowana jest z powodzeniem dla wcześniaków, niemowląt i dzieci starszych z zespołami neurologicznymi, ortopedycznymi, genetycznymi oraz prezentującymi opóźnienia w rozwoju.

 

Twórcy metody:

Berta Ottilie Bobath – fizjoterapeutka i Karel Bobath – lekarz są autorami koncepcji nazwanej ich nazwiskiem, będącej obecnie podstawą terapii metodą NDT Bobath. Bobathowie tworzyli metodę rehabilitacji dzieci oraz dorosłych z uszkodzeniami ośrodkowego układu nerwowego. Panuje pogląd , że w tamtych czasach w rehabilitacji neurologicznej, w tym poudarowej, korzystano z dorobku ortopedii i rehabilitacji ortopedycznej, w znacznej części opierając się na ich technikach
i zaopatrzeniu ortopedycznym. Berta Bobath wpadła na pomysł rehabilitacji skoncentrowanej na angażowaniu przez pacjenta strony porażonej. Skuteczność terapii skłoniła Karla do włączenia się
 w poszukiwania neurofizjologicznych przyczyn skuteczności terapii. Pierwszy artykuł naukowy na ten temat ukazał się w 1948 roku w British Journal od Physical Medicine. Koncepcja NDT Bobath została naukowo udowodniona jako skuteczna terapia wszystkich pacjentów z deficytami neurologicznymi bez względu na rodzaj i stopień deficytów oraz wiek pacjentów. Pierwszy kurs w Polsce odbył się
w 1988r. Poprowadziły go Mary Quinton – fizjoterapeutka wraz z lekarką Elsbeth Koeng (Szwajcaria), które opracowały Metodę NDT-Bobath dla niemowląt.

 

Koncepcja Metody NDT-Bobath:

Usprawnianie według Metody NDT-Bobath ma pomóc dziecku we wszechstronnym rozwoju tak, aby mogło uzyskać niezależność w życiu i wykorzystać swe możliwości na tyle, na ile pozwala istniejące uszkodzenie Ośrodkowego Układu Nerwowego (OUN).

Cele terapii metodą NDT Bobtah:

  • Zdiagnozowanie przyczyny rozpoznanych problemów na płaszczyźnie struktury (budowy poszczególnych elementów ciała).
  • Zdiagnozowanie problemów pacjenta na płaszczyźnie aktywności – braki w funkcjonowaniu, czynności nieosiągalne, utrudnione lub wykonywane patologicznie przez pacjenta.
  • Określenie umiejętności i funkcji, które pacjent wykonuje bezbłędnie, jako bazy dla dalszej terapii.
  • Określenie celów terapii: cząstkowych i końcowych.
  • Praca (wspólnie z pacjentem) nad usunięciem (lub maksymalnym dostępnym zniesieniem) przyczyn deficytów.
  • Wspomaganie osiągania samodzielności przez pacjenta poprzez wdrażanie ruchu fizjologicznego.
  • Unikanie patologicznych wzorców ruchowych, kładzenie nacisku na jakość i zgodność z fizjologią nowych ruchów.

 Terapia metodą NDT-Bobath stanowi uporządkowany zindywidualizowany proces badania i leczenia, realizujący czynności funkcjonalne najlepiej z aktywnym udziałem pacjenta. Terapeuta wykorzystuje następujące sposoby manualnego wpływania na pacjenta:

  • kluczowe punkty kontroli: miednica, stawy barkowe, biodrowe, głowa,
  • ułatwianie, wspomaganie (facylitacja): wsparcie aktywności mięśniowej do rozpoczęcia lub zmiany pozycji, wyrównania i ruchu zbliżonego do fizjologicznego,
  • hamowanie (inhibicja) : hamowanie, utrzymanie lub kontrola ruchu lub postawy, o ile pacjent sam nie jest w stanie ich właściwie utrzymać/wykonać,
  • rozciąganie przykurczonych struktur: stosowanie technik zwiększających zakresy ruchu,
  • właściwa kolejność użycia: wyrównanie segmentów ciała, aktywacja mięśni, wspomaganie przenoszenia ciężaru ciała.

 

Zasady metody NDT Bobath:

  • Czas rozpoczęcia terapii (terapia powinna być rozpoczęta najszybciej jak to możliwe),
  • Zasady terapii 24 godzin ( terapia jest prowadzona przez 24 godziny 7 dni w tygodniu. Terapia nie stanowi pracy tylko terapeuty ale również wszystko to, co wokół pacjenta wykonują opiekunowie i pozostały zespół. Oznacza to że ważne jest również m.in. jak pacjent ma ułożone kończyny podczas odpoczynku, jak spożywa posiłki, jak przebiega toaleta, jak siedzi przy ławce szkolnej).
  • Dopasowanie stopnia pomocy (wielkość wsparcia dopasowana do możliwości i ograniczeń pacjenta).
  • Terapia bez bólu .
  • Regulacja napięcia mięśniowego (w zależności od zdiagnozowanego rodzaju napięcia mięśniowego wdraża się specyficzny rodzaj terapii normalizujący napięcie mięśniowe).
  • Terapia uwzględniająca porażoną stronę.
  • Praca nad równowagą.
  • Zgoda na kompromis, gdy problemy funkcjonalne uporczywie utrzymują się: dzięki zastosowaniu zaopatrzenia ortopedycznego, innych środków pomocniczych, a w ostateczności patologicznych wzorców ruchowych.

 

 

Opracowane na podstawie:

„Metoda neurorehabiitacji NDT – Bobath w neurorehabilitacji osób dorosłych” Emilia Mikołajewska

„Metoda Bobath w rehabilitacji dorosłych i dzieci” Emilia Mikołajewska, Dariusz Mikołajewski

Strona internetowa : Polskie Stowarzyszenie NDT Bobath

http://www.ndt-bobath.pl/?page_id=65

 

Izabela Matczak