Tutaj możecie zapoznać się z ciekawostkami z życia pisarzy i poetów, których utwory znacie i lubicie.
Można także zobaczyć , przypomnieć sobie ich wizerunki.
Hans Christian Andersen okazał się być pierwszym pisarzem, który pisanie dla dzieci traktował poważnie, choć nie od początku. Co istotne – dopasował do nich swój styl; pisał językiem potocznym, codziennym, dla dziecięcej rozrywki, zamiast pisać językiem dorosłych, by je czegoś nauczyć. Naturalnie był z tego powodu krytykowany, jednak przyczyniło się to do popularności jego baśni. Zastrzegał, iż jego baśnie to pudełka: dzieci oglądają opakowanie, a dorośli mają zajrzeć do wnętrza. Bardzo nie chciał, by jego baśnie od początku uznano za dzieła wyłącznie dla dzieci, bez głębszego sensu.
Wilhelm i Jacob Grimmowie wcale nie upiększają świata – pokazują, jaki jest naprawdę. Przedstawiają prawdziwe, trudne i skomplikowane życie. Aby w życiu do czegoś dojść, nieraz trzeba zaryzykować bardzo dużo i zapłacić wysoką cenę, nawet jeśli początkowo wydaje się to nam mało opłacalne.
Bolesław Prus początkowo nie był pilnym uczniem. Wiedzę przyswajał niechętnie, przeszkadzał w lekcji, chociaż bardzo rzadko złośliwie. Często siedział w kozie albo klęczał na środku klasy. Zamiast chodzić do szkoły, wolał wagarować. Chwile wolne od nauki spędzał z kolegami na grze w palanta, jeżdżeniu na łyżwach, urządzaniu kąpieli wodnych lub szermierczych walk na kije. Najciekawszą rozrywką, przynajmniej lubelskich szkół w owej epoce, były bitwy glinianymi bryłami staczane w sekrecie za rogatką lubartowską.
Henryk Sienkiewicz. Rodzice postanowili, że zostanie słynnym lekarzem. Zrobił im jednak „psikusa”, zapisując się na studia filologiczne. Podobno nie byli jego decyzją zachwyceni….Warto wiedzieć, że w latach nauki był bliskim przyjacielem Aleksandra Głowackiego (znanym później pod pseudonimem literackim Bolesław Prus). Dzieła Henryka Sienkiewicza, docenione jedną z pierwszych literackich Nagród Nobla, do dziś porywają miliony Polaków.
Jan Brzechwa był wnukiem warszawskiego księgarza i wydawcy Bernarda Lesmana, a przy tym kuzynem (po stronie ojca) poety Bolesława Leśmiana, który wymyślił pseudonim artyastyczny Lesmana: Brzechwa. Z zawodu był adwokatem. W latach 1924–1939 był radcą prawnym ZAiKS-u specjalistą w dziedzinie prawa autorskiego, które wybrał jako specjalizację studiów. Na lata II wojny światowej przypada jeden z najważniejszych okresów twórczości bajkopisarza – napisał on w tym czasie takie utwory, jak m.in. Akademia pana Kleksa czy Pan Drops i jego trupa. Dwie książki kontynuujące Akademię... (Podróże pana Kleksa i Tryumf pana Kleksa) napisał kolejno w 1961 i w 1965.
Julian Tuwim Na początku uczył się słabo, nie okazywał zainteresowania przedmiotami ścisłymi, zwłaszcza matematyką, przez co powtarzał szóstą klasę, a jednak nazywano go księciem poetów. Jego debiut porównywano do debiutu Adama Mickiewicza, a dzieło jego życia Kwiaty polskie zestawiano z Panem Tadeuszem. Napisał wiele wierszy i piosenek, które przeszły do legendy. Jego Ptasie radio i Lokomotywa do dziś nie mają sobie równych w polskiej literaturze dziecięcej.
Maria Konopnicka Przebijała się do literatury o własnych siłach. Była nie tylko pisarką, lecz i działaczką społeczną. Kosztem wielu wyrzeczeń samotnie wychowywała sześcioro dzieci. Przez wiele lat tułała się po Europie, nie zrywając kontaktów z krajem – w tym czasie była jedną z czołowych organizatorek protestu światowej opinii publicznej przeciw okrucieństwom Prus wobec strajkujących dzieci Wrześni.
Mara Dąbrowska pochodziła ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Była córką Józefa Szumskiego i Ludomiry z Gałczyńskich. Wychowała się w dworze w Russowie pod Kaliszem. W latach 1907–1914 studiowała na uniwersytetach w Szwajcarii i Belgii nauki przyrodnicze, ekonomię i socjologię. Dąbrowska, mimo że pochodziła z małej miejscowości, zdobyła wykształcenie w Lozannie i Brukseli, co zaważyło na jej dalszym życiu. Pisarka chętnie angażowała się w sprawy publiczne, głównie związane z oświatą i obroną swobód obywatelskich. Arcydziełem Marii Dąbrowskiej jest tetralogia powieściowa Noce i dnie (1932–1934).
J.K. Rowling- Joanne Murray – brytyjska pisarka, scenarzystka, producentka filmowa i telewizyjna, filantropka, a wcześniej nauczycielka języka angielskiego. Sławę przyniosła jej seria powieści fantasy Harry Potter, której sprzedaż przekroczyła już 500 mln egzemplarzy.
Agatha Christie. Najbardziej znana na świecie pisarka kryminałów oraz najlepiej sprzedająca się autorka wszech czasów. Wydano ponad miliard egzemplarzy jej książek w języku angielskim oraz drugi miliard przetłumaczonych na 45 języków obcych. Na przykład we Francji sprzedano 40 milionów jej książek. Pod pseudonimem Mary Westmacott wydała kilka powieści obyczajowych, które również cieszyły się popularnością. Agatha Christie stworzyła słynne postaci literackie dwojga detektywów: Belga Herkulesa Poirota oraz starszej pani, detektyw-amator panny Marple. Będąc jeszcze u szczytu kariery, Christie napisała dwie powieści z tymi bohaterami – z zastrzeżeniem, że mają się ukazać dopiero po jej śmierci (tj. kilkadziesiąt lat później). Miały to być ostatnie zagadki do rozwiązania dla Poirota i Marple. W ostatniej sprawie kryminalnej rozwiązywanej przez belgijskiego detektywa zostaje on uśmiercony, bo – jak wyjaśniła w swym pamiętniku autorka – zawsze uważała go za nieznośnego. Natomiast panna Marple (której cechy wzorowane były na babce twórczyni) po rozwiązaniu tajemnicy Uśpionego morderstwa spokojnie powraca do swojej wioski.
Irena Jurgielewiczowa początkowo pisała utwory dla dzieci młodszych – Historia o czterech warszawskich pstroczkach (1948) to jej debiutancka książka. Potem ukazały się m.in.: O chłopcu, który szukał domu (1957), Kajtek, warszawski szpak (1958), Jak jeden malarz chciał namalować szczęśliwego motyla (1960). Wielką popularność wśród czytelników i uznanie krytyki zyskały psychologiczne powieści dla młodzieży, takie jak: Niespokojne godziny (1964), Wszystko inaczej (1968), Inna? (1975), Ważne i nieważne (1971), a przede wszystkim Ten obcy (1961). Książka ta została umieszczona w 1964 na Liście Honorowej IBBY i została przetłumaczona na wiele języków.